تحریمها تنها در دو مورد دوازده میلیارد دلار برای مردم ایران هزینه داشته است

سایت حکومتی آفتاب يزد : درحالي كه برخي اصرار دارند تحريم ها عليه ايران هيچ تأثيري نداشته است ، بررسي تنها دو مورد خاص نشان مي دهد كه فقط در همين دو مورد ، بين 12 تا 15 ميليارد دلار از ثروت ملي ، از رهگذر تحريمها به جيب اعراب اماراتي و بانكداران خارجي سرازيرمي شود.به گزارش عصرايران ، مورد اول به ماجرايLC مربوط است. آن طور كه رئيس كميسيون صادرات و واردات اتاق بازرگاني گفته ، به دليل تحريم ها ، بازرگانان ايراني مجبور شده اند به ميزان 5 تا 10 درصد بيش ازحد متعارف براي گشايش اعتبارات اسنادي يا LC هزينه كنند و بدين ترتيب ، سال گذشته بازرگانان ايراني ناگزير 3 تا 6 ميليارد دلار بيشتر از معمول هزينه كرده اند . بديهي است كه اين رقم نجومي ، اولا از مجموع ثروت ملي كاسته و به حساب بانكداران خارجي واريز ميشود و اين روند البته همچنان ادامه دارد ، ثانياً پولي كه در اين ميان از جيب تاجران ايراني خارج مي شود ، بين كالاهاي وارداتي سرشكن شده و در نهايت به بالا رفتن غيرمعقول قيمت ها در كشورمنجر مي شود.اما مورد دوم به مراودات مالي ايران و امارات مربوط مي شود. طبق آمارهاي منتشره رقم كسري تجاري ايران با امارات بيش از 9 ميليارد دلار در سال است.به عبارت ديگر ، مراودات مالي دو كشور 9 ميليارد دلار به سود امارات است و اين در حالي است كه اين كشور كوچك عربي ، توليدات يا خدمات خاصي كه به ايران صادر نمايد ، ندارد . با اين حال ، بدون اينكه حتي به اندازه يك سوزن ، كالا يا خدمات از اين كشور به ايران بيايد ، 9 ميليارد دلار از پول ايراني ها مفت و مسلم به جيب اعراب اماراتي مي رود.علت اين وضعيت نيز آن است كه به دليل شرايط كنوني ، هم بخش مهمي از واردات و هم بخش عمده اي از صادرات كشورمان ، با واسطه گري امارات انجام مي شود و بدين ترتيب 9 ميليارد دلاري كه مي تواند صرف آباداني ايران و فقر زدايي در كشور و مسائلي مانند رايگان شدن صددرصدي همه خدمات درماني در ايران شود ، به راحتي نصيب اماراتي ها مي شود!همان طور كه ملاحظه مي شود ، فقط در همين دو قلم ، سالانه بين 12 تا 15 ميليارد دلار - كه معادل بودجه سالانه برخي كشورهاست - از جيب ملت ايران خارج مي شود و به كيسه ديگران مي رود.حال كاري با ريشه و علل تحريم ها نداريم ، اما دستكم مي توان با مردم صادقانه تر سخن گفت و ضمن تشريح واقعيت ها ، از شعارگرايي صرف در سخن گفتن با مردمي كه اكنون قدرت تحليل بالايي دارند ، اجتناب ورزيد.